Moeder Maja heeft het eten al klaar. Het wordt vissoep en eigengebakken brood. Zoals we al eerder gelezen hebben, moest ze eten klaar maken voor vele personen. Maja kijkt uit over het meer en zoekt haar man en drie van hun zoons. Ze zouden wat eerder thuis komen vandaag, want allen moeten bij het huisverhoor aanwezig zijn.

De jongste meisjes, Ada Elise en Elfrida Maria, komen thuis met ieder een volle mand met wilde frambozen. Maja slaat haar handen in elkaar en prijst de meisjes: "Oh, wat zal dat lekker smaken als nagerecht met wat verse melk er bij!" roept ze uit en zegt de meisjes hun handen te wassen in de waskom, om schoon te zijn voor het avondeten.

Maja ziet nu de twee kleine vissersboten met Claes en de jongens die naar de aanlegsteiger roeien en het duurt niet lang voor dat zij de berghelling opkomen met hun vangst. Ze gaan direct naar de ijshut om de vis daar koud te bewaren. De netten en andere vissersgereedschappen zullen ze na het huisverhoor in orde maken. De mannen doen hun laarzen uit in de voorstee en al gauw zit iedereen rond de tafel. Maja deelt de soep uit en allen eten smakelijk. Eten maken en broodbakken, ja, dat kan Maja.

"Hoe ging het met het vissen vandaag" vraagt zij. "Eh, een hoop katvissen, meest vorentjes", zegt Viktor. Johan Alfred voegt er aan toe:" Ja, ook skethushela en baarsjes". "Nou, nou", zegt Claes, er waren ook een paar zalmen, snoeken en gös. Één van jullie moet die morgenvroeg naar de markt brengen". De jongens kijken elkaar aan. Geen van hun wil vrijwillig de ruim 20 km lange weg naar Lidköping lopen, maar één van hun moet het doen, dat weten ze. Viktor zit te denken over de weg naar de stad: Eerst door het bos, dan met het bootje overroeien naar het vaste land en daarna de lange weg naar Lidköping. Maar de terugweg ging altijd veel beter, met geld in plaats van de vis. "De baarzen kunnen we morgen bij het avondmaal eten", zegt Maja. "Nee", zeurt Karl-Oskar, "daar zit zo veel graatjes in". "Maar dat is ook eten", vermaand Claes zijn zoon. "We kunnen dankbaar zijn dat we wat te eten hebben". Karl-Oskar kijkt voor zich uit. Hij weet hoe het voelt om met honger naar bed te gaan en hij kent verscheidene die dat vaker moeten doen. De soep is op en nu komt Maja met de door de meisjes pas geplukte wilde frambozen en melk van de twee koeien die zij hebben. Allemaal genieten ze er van, dat is duidelijk merkbaar.

Na de maaltijd gaan allen van tafel. De meisjes nemen de tafel af en Maja geeft Augusta de etensresten mee, voor hun varken. Ze roept haar achterna: "Vergeet niet om het kippenhok af te sluiten! Gisteren kreeg de havik een kip te pakken en dat trekt Bruintje niet hoor!" Spoedig is alles in orde voor het huisverhoor. Vanaf de dag dat zij te weten waren gekomen, dat het verhoor nu zou plaatsvinden, hebben zij geprobeerd er zich zo veel mogelijk op voor te bereiden, door de leeskundigen om beurten vóór te laten lezen voor de anderen. Weliswaar gold de schoolplicht in Zweden al vanaf 1842, maar die werd eerst in de grote steden ingevoerd. Op het platte land,zoals op Kålland of Kållandsö, duurde het zeker nog 20 jaar voordat iemand onderwijs kreeg. Zodoende konden de jongeren nu in het gezin, de ouderen behulpzaam zijn.

De tijd voor het huisverhoor is aangekomen en allen nemen plaats rond de eettafel. Elfrida komt het laatste binnen en Maja ziet direct dat zij geprobeerd heeft haar krullen wat extra laag op haar voorhoofd te leggen om mooi te zijn. Dat vind Maja verkeerd. Wat zal de dominee wel denken ... een dochter met chique manieren in hun huis? "Elfrida", zegt Maja, "Ga vlug en maak je krullen wat platter. Neem maar wat suikerwater." Haar dochter loopt tegenstrijdig weg en komt even later terug met strakgetrokken vochtig haar. Zij gaat met haar handen op haar schoot zitten en kijkt steels naar haar moeder. Nu wachten zij allen gespannen op de nieuwe dominee: Hoe is hij en hoe zouden ze door hem beoordeeld worden? Het gold niet alleen voor kennis over de Bijbel, het gold ook zoveel voor andere dingen. De dominee had een grote macht en nu was hij op weg naar hun.

Er wordt op de deur geklopt! Ze zijn allen stil en luisteren wanneer Claes de deur opend en zegt: "Goedenavond dominee!" Men hoort :"Goedenavond Wedebrand, hoe maakt u het hier op Spåröhuvud? U leeft werkelijk in een fantastische mooie natuur". "Goed, dank U", zegt Claes, "Ja, het is hier mooi en wij maken het goed, maar werken moeten we van s'-morgens vroeg tot s'-avonds laat. Er zijn vele magen te vullen en soms wordt het wel eens wat te veel". De dominee antwoordt deelnemend: "Ik zie het, ik zie het, ja hier wonen veel mensen in uw huis en niet alleen u en uw gezin. Ik ben voor het eerst hier in deze buurt en ik vind het heel prettig om met u allen kennis te maken." "Ja, ja", antwoord Claes en wijst met een uitnodigend gebaar de dominee naar de kamer, waar de anderen al zitten te wachten.

De dominee heeft de Bijbel, Catechismus, Psalmboek en zijn Huisverhoorboek meegenomen. Hij zegt met een gezaghebbende stem:" Goedenavond alemaal. Mag ik mij even voorstellen? Ik ben uw nieuwe dominee en mijn naam is Nils Gustaf Strömbom". Hij schudt met iedereen de hand. De meisjes nijgen en de jongens buigen zich diep, alle staan op behalve "Oude Per", van wie men alleen maar een zwak n'avond hoort.

Dominee Strömbom vraagt of de visvangst vandaag goed was . "Ja, tamelijk, we hoeven niet te klagen", zegt Claes. Hij neemt de dominee even apart en vraagt of hij "een borrel" wil hebben vóór het huisverhoor begint. "Ja, graag", zegt Strömbom en legt zijn boeken vlug op tafel. De dominee drinkt in enkele teugen zijn glas leeg en zet het lege glas, een beetje opmanend, naast de fles. Strömbom richt zich tegen Maja en vraagt : " Hoe is het, zijn jullie allemaal goed gezond?" Maja antwoord, een beetje voorzichtig:" Nja, niet helemaal, Claes en ik zijn nu eenmaal niet zo jong meer. We zijn daardoor een beetje uitgewerkt." Claes vult het glas van de dominee en zijn eigen glas nog eens. Hij plaatst de fles weer op tafel, maar deze keer iets te dicht bij oude Per, die al begeerlijk naar de fles had zitten gluren, toen de beide mannen hun eerste glas namen. Hij ziet zijn kans en grijpt de fles met beide handen en neemt een paar flinke slokken voordat Claes de fles terugkrijgt. Claes zet de kurk op de fles en zet de "kostbaarheid" weer terug in het mooi geschilderde hoekkastje en sluit die af. Hij verbergt de sleutel en kijkt tegelijkertijd een beetje schuins naar oude Per.

De dominee schraapt zijn keel en wil dat men naar hem luistert. "Ik stel voor dat wij het huisverhoor beginnen met de pas geschreven psalm "Wij prijsen God hemelshoog" te zingen. Allemaal doen ze mee, geleid door de groffe stem van dominee Strömbom:

"Lover Gud i himmelshöjd
varje själ till Honom böjd
Varje stämma glad och from
Love i Hans helgedom"

Hij pakt zijn catechismus van tafel en kijkt Claes aan: "Zeg, Wedebrand: hoe is het eerste gebod?" Claes antwoord met duidelijke stem:"Gij zult geen andere goden naast mij hebben". De dominee kijkt goedkeurend naar Claes en knikt vriendelijk met zijn hoofd. Hij vraagt daarna of Claes de verklaring van Luther hiervoor kan lezen. "Wij zullen God vrezen en liefhebben over alles en heel ons geloof aan Hem toevertrouwen", zegt Claes uit zijn geheugen. "Ja", zegt Strömbom,"zo is het, maar kunt u wel lezen Wedebrand? U hebt toch niet op school gezeten?" "Nee", antwoord Claes," Maja en ik kunnen niet lezen en schrijven, maar verscheidene van onze kinderen kunnen dat wel". De dominee tekent in zijn huisverhoorboek aan, dat Claes zijn vragen kan beantwoorden, dat hij verstandig is, maar dat hij niet in staat is om te lezen. Hij heeft zijn oordeel gegeven en dat staat nu voor altijd in het huisverhoorboek.

"Ja, nu gaan wij over naar moeder Maja", zegt Strömbom, "wilt u het zevende gebod lezen?" Hij doet een vragend gebaar met de hand. Maja leest uit het hoofd: " Gij zult niet stelen!" " Goed, moeder Maja, kunt u doorgaan met de verklaring?" "Wij zullen God vrezen en liefhebben, zodat wij niets van onze naasten zijn geld of eigendommen met of zonder valse voorspiegelingen zullen nemen, daarentegen behulpzaam te zijn om diens goederen en zaken te verbeteren en te beschermen", eindigd Maja. "Heel goed", zegt de dominee, "moeder Maja kan uitstekend uit het hoofd leren. Hij doet zijn aantekeningen: kan niet lezen, maar goed uit het hoofd leren en ze begrijpt wat ze opleest.

"Kan Elfrida Maria lezen?"vraagt de dominee en kijkt haar aan. Zij knikt. Strömbom vraagt haar nu het negende Gebod te lezen. Dat gaat zonder probleem: "Gij zult geen begeer hebben naar uw broeders huis". "Goed, ga door met de verklaring", moedigt de dominee haar aan. "Wij zullen God vrezen en liefhebben, zodat wij niet met list onze broeders erfenis of huis proberen te verkrijgen of onder het motto van wet en recht het ons toe eigenen: wij zullen daarentegen hem behulpzaam zijn zodat hij het zijne mag behouden". De leeskunde van het meisje imponeert de dominee, die licht de wenkbrauwen optrekt en daarna haar "Uitmuntend" geeft in het huisverhoorboek.

Hij zegt daarna met duidelijke stem: "Nu wil ik graag Ada Elise horen lezen. De schoolmeester heeft mij verteld dat je knap bent op school. Lees het tweede Gebod!" Het meisje gaat rechtop zitten. De lange rode vlechten hangen over haar schouders. Ze leest met duidelijke stem: "Gij zult niet Gods naam misbruiken; want de Heer zal diegene die Zijn naam misbruikt, niet ongestraft laten gaan." "Heel goed", zegt de dominee, "kan je ook de verklaring lezen?"
Zij gaat door: "Wij zullen God vrezen en liefhebben, zodat wij Zijn naam niet gebruiken voor gemene wensen, vloeken, bij---gelo--vig---h.. Zij stopt en haar wangen worden rood, maar de dominé helpt haar. "B ij g e l o v i g h ei d", zegt hij langzaam. Ada-Elize gaat weer door, nu met ietsje zwakkere stem: "bijgelovigheid, leugens en bedrog, maar alleen in nood, bij het bidden, prijzen en danken". Strömbom is geimponeerd en zegt: "Ja, jij kan werkelijk lezen. Je krijgt van mij "Zeer Goed"! Ada Elise is gelukkig en dat zijn Claes en Maja ook. Ze zijn trots op hun dochter.

"Carl-Oskar", zegt de dominee, "Ik will dat jij het vijfde Gebod leest". Carl-Oskar concentreert zich. Nu krijgt hij de mogelijkheid te laten zien dat hij net zo goed kan lezen als zijn tweelingzusje Ada Elise. Zij zijn beiden de jongsten en hebben daardoor meer onderwijs gekregen vergeleken met hun oudere broers en zusters. "Gij zult niet doden". "Goed Carl-Oskar," zegt de dominee, "wil je ook de verklaring lezen?" Carl-Oskar leest uit zijn catechismus: "Wij zullen God vrezen en liefhebben, zodat wij onze broeders niet schaden te lijfs of zijn dood, maar hem helpen en bijstaan bij alle gevaren en behoeften." "Dat was heel goed", zegt Strömbom, "je leest net zo flink als je tweelingzuster en krijgt hetzelfde cijfer als zij."

e "Ja, nu wil ik Brita-Lisa vragen: Hoe luidt het zesde Gebod?" Zij was zo bang geweest om juist deze vraag te krijgen, want ze had dat al eerder meegemaakt. Ook de nieuwe dominee was dus al geïnformeerd betreffende haar "onechte" dochter. Ze was verdrietig, maar tegelijkertijd voelde ze ook een boosheid opkomen. Ze had tenslotte haar excuses in het openbaar aangeboden in de kerk, vol met mensen. Zij herinnerde zich alle nieuwsgierige ogen. Sommige kerkgangers hadden haar minachtend aangekeken, toen zij daar op haar knieën lag, gedurende de hele godsdienst in het midden van de kerk. Nu zat zij hier en zou nog eens ter verantwoording geroepen worden voor wat er gebeurd was.
De dominee onderbrak haar gedachten: "Het zesde Gebod, Brita-Lisa!" Zij anwoord: "Lezen kan ik niet, maar ik weet wel wat daar staat.., dat je netjes en zedelijk moet leven". Strömbom vraagt:" heb je dat gedaan?" Brita-Lisa zwijgt en haar jongere broer Claes, die nu vader in huis is, komt haar te hulp. "Britta-Lisa heeft het niet zo gemakkelijk gehad in haar leven. Dominee is hier nieuw in de gemeente en weet daarom niet wat er eigenlijk gebeurd is". Strömbom knikt begrijpend maar tegelijkertijd vragend, als hij Brita-Lisa vraagt om alles te vertellen.
Ze kijkt afwisselend naar de dominee en naar de vloer, wanneer zij begint: "Ik was gelukkig getrouwd met Jonas Larsson Rask en wij kregen een zoon, Lars Johan. Helaas stierf hij toen hij drie was, een maand voor dat wij onze tweede zoon, Karl Johan, kregen. Het jaar daarop stierf Rask aan longoedeem. Hij werd maar 30 jaar oud. Het gebeurde in de zomer. Ik bleef alleen over met mijn zoontje en het was moeilijk om ons zelf te redden. Toen leerde ik Johan Hallberg kennen, die knecht was op Storeberg. Ik dacht dat wij het samen konden vinden, maar toen ik hem vertelde dat ik zijn kind verwachtte, liet hij ons in de steek. Hij zei dat hij niets meer met mij te maken wilde hebben en ook niet met ‘t' ongelukje". Daar stond ik toen eenzaam met de schande toen mijn dochter Maria Charlotta werd geboren. In het kerkboek staat geschreven dat zij als "onecht" was geboren, maar voor mij is zij het mooiste wat ik heb, want mijn zoontje Karl Johan, hij stierf ook 5 jaar geleden". Ze stopt even maar kijkt daarna Strömbom recht in de ogen: "Ik heb mijn excuses aangeboden in de kerk op mijn blote kniëen, maar de vader van het kind gaat vrij uit. Mijn broer Claes en zijn vrouw Maja, zij hebben zich over ons ontfermt, zodat wij hier kunnen zijn, God zegent hun".
"Brita-Lisa", zegt de dominee, merkbaar geroerd door haar verhaal, "ik begrijp dat je een zwaar leven hebt gehad en ik ben niet degene die een oordeel over jouw zal vellen. Dat doet God". De dominee kijkt voor zich uit en heeft even tijd nodig om zijn gedachten te verzamelen.

Wanneer hij weer begint te spreken, kijkt hij naar oude Per. De dominee heeft gehoord dat de oude man bijna doof is, maar ook hij moet verhoord en beoordeeld worden. De dominee buigt zich naar hem toe en schreeuwt bijna: "PER, HOOR JE ME?" "Wa?", krijgt hij als antwoord. De dominee probeert nog eens: "HOE IS HET ACHTSTE GEBOD?" Per kijkt vragend naar Maria Charlotta die naast hem zit. "Wat zegt ie?" vraagt de oude. Maria Charlotta houdt van de oude man en probeert hem te helpen. Ze fluistert luid en met duidelijke mondgebaren: "GIJ ZULT NIET LIEGEN EN VALS GETUIGEN!" "Wat?- - - Nee?" vraagt Per. "Ja hoor", zegt het meisje:"GIJ ZULT NIET LIEGEN EN VALS GETUIGEN!" Per kijkt twijfelend haar aan: "Staat het er werkelijk zo??" "Ja, hoor!"zegt zij ijverig knikkend. De oude man beantwoordt nu de vraag van de dominee, maar nog steeds in twijfel: "Gij zoekt niet liever veldmuizen!"
Ook al twijfelde Per of dit antwoord wel goed was, zo is de dominee er heel zeker van dat Per een hopeloos geval is. Hij schrijft met duidelijke letters in zijn boek: "Bijna idioot".

Hij richt zich nu naar Augusta Christina:"Wat betekent het vals getuigen?" Haar lezen is tamelijk slecht, maar aan haar verstand mankeert niets. Zij antwoord daarvoor met wat zij uit het hoofd heeft geleerd, om op die manier geen slechte beurt te maken. "Wij zullen God vrezen en liefhebben, zodat wij niet onze broeder beliegen, verraden, over roddelen of een slechte naam geven; daarentegen hem verontschuldigen, goed over hem denken en spreken en alles naar het goede beschouwen". "Goed!", is het oordeel van de dominee. Ze kan goed uit het hoofd leren en hij vindt het echt jammer dat zij niet naar school heeft kunnen gaan. "Ja, vals getuigen is een leugen en een goed christen zal zich daar niet mee bezig houden", rondt hij af.

"Wij gaan door met het huisverhoor", zegt de dominee, "Frans Viktor, kan jij het vierde Gebod oplezen?" De jongen schraapt zijn keel en leest:" Gij zult uw vader en moeder eren, zodat het u goed gaat en dat u lang hier op aarde mag leven." "Mmm, ik merk dat verscheidene hier goed kunnen lezen!" Frans Viktor ziet er blij en opgelucht uit. Hij krijgt ook het oordeel "Goed".

"Johan Alfred, wat is de verklaring hiervan ?" vraagt de dominee. Johan Alfred leest langzaam en met nadruk: "Wij zullen God vrezen en liefhebben, zodat wij niet onze ouders en bazen verachten of ergeren, maar hun eren, voor hun werken, hun gehoorzamen en hun als voorbeeld hebben. "Goedzo, mijn zoon", zegt de dominee tevreden. Johan Alfred staart hem aan en wijst daarna naar Claes en zegt: "Is hij dan niet mijn vader?" Een paar beginnen te giegelen en moeder Maja schuift onrustig op haar stoel. De dominee glimlacht en geeft goedgezind antwoord: "Ik bedoel natuurlijk dat ik je geestelijke vader ben, aan wie je toevertrouwen kunt geven, ook als je in moeilijkheden zit." "Tja, dat redt Claes ook wel", zegt Johan Alfred, "maar er is iets wat ik niet begrijp in deze verklaring. Waarom heeft Luther er bijgezet dat je je bazen moet gehoorzamen? Het vierde Gebod van God gaat toch alleen maar over je vader en moeder?" De dominee antwoord met een bazige stem: "Het is niet correct van jouw, Johan Alfred, om over iets te twijfelen wat onze grote reformator, kerkelijke vader en dokter Maarten Luther heeft geschreven. Men mag niets hiervan wegnemen", meestert hij. Johan Alfred zwijgt, maar men ziet dat hij niet tevreden is.

"Wij hebben nog twee Geboden over", zegt de dominee en ik wil nu August Wilhem Hög verhoren. Jouw bijnaam Hög heb je wel gekregen omdat je soldaat bent geworden". August Wilhelm knikt instemmend. "Het tiende Gebod, hoe luidt dat?" August Wilhelm leest: "Gij zult niet uw broeders vrouw begeren, ook niet zijn dienaren of dienaressen, ook niet zijn os of ezel, of iets anders wat hem toebehoort". De dominee knikt weer: "Wil je ook de verklaring nemen?" Soldaat August Wilhelm Wedebrand Hög gaat door: "Wij zullen God vrezen en liefhebben, zodat wij niet van onze broeder zijn vrouw of dienaren of dienaressen lokken of omkopen, maar daarentegen de broeder trouw blijven en doen wat hun plichten eisen." Hij kijkt verbijsterd en helemaal niet blij op, wanneer hij uitbarst: "Dan kan ik niet met Augusta trouwen! Zij is toch dienstmeid op het herenhuis Stola en Luther heeft geschreven dat men niet het dienstvolk mag wegnemen van de werkgevers!"
De dominee wuift afwerend met zijn hand: "Nee, nee, hm, de hoofdzaak is dat je niet zijn vrouw van hem afpakt". August Wilhelm verwonderd zich over dit antwoord: "Maar.., eh.., maar hoe zit het nou eigenlijk", zegt hij, "je mag toch niets weglaten van wat de grote Luther heeft geschreven.. Dat zei dominee toch net tegen mijn broer?"
August Wilhelm wil niet eigenwijs zijn, maar hij wil weten hoe de vork in de steel zit. Hij denkt voor zichzelf: "Zo zal je woorden zijn, dat ja is ja en nee is nee, wat daar buiten is, is kwalijk. Wees eerlijk joch!" Zo hadden zijn ouders het hem geleerd. August Wilhelm schudt langzaam zijn hoofd.

De dominee is even zijn autoriteit kwijt en wil liever gauw verder gaan. Daarom is hij wel iets te hard tegen Sven Adam Seger, de knecht, wanneer hij boos naar hem kijkt: "Sven Adam, kan jij het derde Gebod lezen?"
Sven Adam antwoord, zonder te twijfelen: "Bedenkt dat gij de rustdag heilig houdt". "Ja, ga maar door met de verklaring", zegt de dominee. Sven Adam leest uit het geheugen, omdat hij ook niet lezen kan: "Wij zullen God vrezen en liefhebben, zodat wij niet de preek en Gods woord verachten, maar dat heilig houden, graag horen en van leren." "Ja, ja", zegt de dominee, " Sven Adam Seger, je kan het uit je hoofd, maar hoe pas je het eigenlijk toe? Ik zag je j.l. zondag vanaf de preekstoel en gedurende mijn preek viel je in slaap". Sven Adam is een goedaardige en gevoelige man en wordt gegeneerd dat hij betrapt werd om in de kerk te slapen en dat nog wel door de dominee zelf! Hij weet nauwelijks wat hij moet zeggen, maar verdedigt zich met: "Maar, er staat toch geschreven dat zondag een rustdag is en ik was moe na een hele week hard werken". "Ja, goed", protesteert Strömbom, "maar ik weet ook dat jij vaak laat op zaterdagavonden in de weer bent in het dorp. Als jij in plaats daarvan die avonden wat vroeger naar bed gaat, dan kun je zeker wakker blijven tijdens mijn preek." Sven Adam durft niet te protesteren. Hij is maar een knecht en kan zich niet met een dominee meten. Hij peinst toch stilletjes over het leven: "Wanneer kan je het dan wat vrolijker hebben..?"

"Kan jij lezen Maria Charlotta?" Zij wordt even gespannen. Gedurende het hele huisverhoor heeft ze op haar beurt gewacht. De dominee kijkt haar aan en zegt: "Wat zegt God over deze Geboden?" Maria Charlotta, die in het gezin "Lotta" genoemd wordt leest: "Dit zegt Hij: Ik, den Heer Uw God, ben een ijverliefhebbende God, die de voorouders hun misdaden bestraft op hun kinderen en nakomende in derde en vierde geslacht, wanneer men mij haat, maar geeft genade tot op duizenden, wanneer men mij lief heeft en zich aan mijn Geboden houdt".
"Oh", roept de dominee luid, "dat was ongelofelijk goed! Ik wil graag dat je ook Luthers verklaring hiervoor leest". Lotta haar angst verdwijnt nu helemaal na dit prijzen van de dominee en zij leest nog duidelijker en zekerder: "God dreigt om ieder te straffen die zich niet aan deze Geboden houdt; daarom zullen wij Hem liefhebben, in Hem vertrouwen hebben en graag leven volgens Zijn Geboden".

Het wordt helemaal stil rond de tafel en Strömbom weet nauwelijks hoe hij zijn beroem zal uiten: "Maria Charlotta", zegt hij, "ik - - ik ben geweldig geïmponeerd, dat zo velen hier goed kunnen lezen en jouw lezen is tot grote eer voor je moeder Brita Lisa". Lotta is stralend blij en dat is ook haar moeder. Zij droogt haar tranen van blijdschap af met een hoekje van haar schone en pas gestreken schort en kijkt liefdevol naar haar Lotta.

Dominee Nils Gunnar Strömbom sluit zijn boek en eindigt het huisverhoor, door een gebed te lezen. Allemaal zitten ze stil met gevouwen handen, totdat de dominee eindigt met "Amen". Hij verzamelt zijn Bijbel, catechismus, psalmboek en huisverhoorboek en neemt afscheid, om daarna naar het volgende huisverhoor te gaan. Misschien denkt hij er al over na wat daar zal gebeuren? Op Spåröhuvud is het huisverhoor voorbij, zo ook de stilte. Allemaal praten ze door elkaar heen over wat er gezegd was, maar het avondwerk staat te wachten en al gauw is iedereen weer aan de slag. Maja heeft haar werk in de keuken, samen met hun oudste dochter. De mannen moeten hun visgereedschap in orde maken voor de volgende dag en al spoedig gaat het leven op Spåröhuvud zijn gewone gang weer.

Later ‘s-avonds hoort men iemand zachtjes op zijn luit spelen. Het is de knecht, Sven Adam, die op een steenhoop zit bij het water. Hij zingt een liedje . . . . luister!

Ik ben een arme boerenknecht . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
Nu, arme knecht, laat het werk maar rusten
Nu, arme knecht, "MAG JIJ UITRUSTEN!"

Nazaten van de kinderen op Spåröhuvud:

1. Augusta Christina

2. Anders

3. Karl Gustaf

4. Johan Alfrid/Alfred

5. August Wilhelm

6. Elfrida Maria

7. Frans Viktor

8. Ada Elise

9. Carl Oskar

Maria Charlotta "Lotta" Hallberg

Vice dominé Nils Gustaf Strömbom

De knecht Adam Seger

Terug naar hetarchief of informatie zijde    Naar de   fotogallerij.