Onze Franse herkomst.

Door Pieter van Rhoon/Rhoden (1460-1534) en voordien vele takken zoals bijv. door van Wassenaar, van Cuijk, van Henegouwen, van Brabant en door de grootmoeder van Willem I, Ada d'Avesnes, zijn wij verwant aan verscheidene franse adelsfamilies, zoals van Anjou,van Arles, van Blois, de Champagne, de Poitou, Capet, de Boulogne, de Bourgogne, de Rennes, de Toulouse, d'Aquitanië, de Carcassonne, de Normandie, de Chiny de Vermandois, d'Angoulème en de Parijs.

Daarbij komen natuurlijk vele koningen van Frankrijk voor, zoals Lodewijk VII (1120-1180), de schoonvader van Henry I Le Liberal, graaf de Champagne.

Lodewijk VII (1120-1180)

Lodewijk werd pas koning van Frankrijk na de onfortuinlijke dood van zijn broer Philip, in 1131. Lodewijk was echter beter geschikt om monnik dan koning te worden. Lodewijks regeringsperiode werd gekenmerkt door opstanden in Orléans en Poitiers, die onafhankelijk wilden worden. Een conflict met Paus Innocentius II ontstond echter, wanneer Lodewijk in plaats van de paus, zelf de nieuwe aartsbisschop van Bourges aanstelde. Lodewijk begon ook een oorlog met Theobald II van Champagne over een huwelijksdispuut. Champagne koos toen de kant van de paus in het geschil over Bourges. De oorlog duurde twee jaar (1142-1144) en eindigde met de bezetting van Champagne. Toen in Vitry meer dan duizend mensen omkwamen, in een door Lodewijks troepen aangestoken brand, kondigde Lodewijk op Kerstdag 1145 in Bourges aan dat hij op kruistocht ging om vergiffenis te vragen. De kruistocht werd echter een ramp en Lodewijk keerde in 1149, twee jaar na het begin, terug.
Lodewijks grootse verrichtingen waren echter op vlak van landbouw, handel, bevolking, het bouwen van verschillende forten en een kleine intellectuele renaissance. Lodewijk staat ook bekend om het redden van zijn dynastie.
Hij werd opgevolgd door zijn zoon bij Adèle, Filips II van Frankrijk, die gekroond werd in 1179 in Reims. Lodewijk was op dat moment al grotendeels verlamd en kon de ceremonie niet bijwonen.

De voor ouders van Lodewijk VII waren:

        

Lodewijk VI De Dikke 1081-1137            Philippe I 1053-1108                      Henri I Capet 1008-1060

Na Henri I Capet nog 6 generaties van koningen tot aan Rutpert Robert Capet (780-834), die getrouwd was met Walrada van Orléans (780-834).

Henri I Capet kreeg in zijn tweede huwelijk met prinses Anna Agnesa Yaroslavna van Kiev twee zonen, Hugo De Grote (1051-1102) en Philippe I (1053-1108) en wij zijn van beiden afstammelingen.
Anna Agnesia Yaroslavna van Kiev heeft aan moeders kant haar oorsprong in Zweden en dit is een fantastisch verhaal met voorouders tot jaar 80. Mis dus niet onze Scandinavise voorouders!

Henri I Capets grootvader was Hugo Capet (940-996), koning van Frankrijk en getrouwd met Adelheid d'Aquitanië de Poitou (950-1006). Zowel haar vader, grootvader, overgrootvader als betovergrootvader waren allen hertigen van Aquitanien, een gebied in het zuidwesten van Frankrijk tussen de Pyrenëen en de rivier de Garonne. De betovergrootvader van Adelheid, Gerhard van Aquitanië (800-841), was getrouwd met Hildegard der Franken (800-850), dochter van koning Lodewijk "de Vrome". Ook door andere takken komen we bij deze Lodewijk "de Vrome" bijv. via onze voorvader in de 34:e generatie, Lotharius II der Franken, koning van Lotharingen.

            Kruis met afbeelding van Lotharius II der Franken.

Lotharius II, werd geboren rond 835 als zoon van Lotharius I en Irmingard van de Elzas. Na het overlijden van zijn vader krijgt hij als koning het noordelijke gedeelte van diens middenrijk (dat later naar hem 'Lotharingen' genoemd werd). In 855 wordt hij te Frankfurt, in aanwezigheid van zijn oom Lodewijk II ´de Duitser´, tot koning geproclameerd. Kort daarna wordt hij in Aken gekroond en gezalfd.

             Lotharius I der Franken der Karolingen.

Lotharius werd geboren in 795, als oudste zoon van Lodewijk I "de Vrome" en diens eerste echtgenote Irmingard von Haspengouw. Hij is vermoedelijk geboren en opgegroeid te Acquitanië. Als oudste zoon was Lotharius voorbestemd om de keizerstitel en de alleenheerschappij over het gehele rijk te krijgen. In 817 werd hij door zijn vader in Aken tot keizer gekroond. Hij trouwde te Diedenhofen op 15 november 821 met Irmingard van de Elzas. Uit haar morgengave stichtte hij het klooster Erstein.

             Lodewijk de Vrome, Keizer over Italie, Duitsland, Frankrijk, Nederland en België.

Lodewijk de Vrome werd tussen 16 april en de herfst van 778 geboren als zoon van Karel de Grote en Hildegard van Vinzgau. Na de dood van zijn oudere broers Karel en Pippijn, wordt Lodewijk in 813 te Aken door zijn vader tot keizer gekroond en als mederegent aangesteld. Bij de dood van Karel de Grote erft hij, als enige overlevende zoon, het complete rijk. Hij is dan 36 jaar oud. In 816 laat hij zich, opnieuw, door paus Stephanus IV in Reims tot keizer kronen.

Lodewijk I "De Vrome" was twee maal getrouwd, eerste keer met Irmingard in de Haspengau. Met haar kreeg hij 6 kinderen waarvan wij van drie afstammelingen zijn. In zijn tweede huwelijk met Judith der Welfen van Beieren, kreeg hij nog twee kinderen waarvan wij van beiden afstammen.

De vader van Lodewijk I "De Vrome" was niemand minder dan

    

             Karel de Grote der Franken, keizer van het vroegere romeinse rijk,

Karel de Grote werd geboren op 2 april 742. Hij was de zoon van Pippijn III (´de korte´) en Bertrada de Laon (bijgenaamd ´Berta met de grote voet´). Over de geboorteplaats van Karel bestaat veel onduidelijkheid. Sommige historici zeggen dat hij geboren is in Quierzy, een klein plaatsje aan de Oise, niet ver van Noyon. Maar heel waarschijnlijk is de geboorteplaats Jupille-sur-Meuse, een klein plaatsje bij Luik, waar ook zijn vader geboren was.

     

             De straat van Karel de Grote                                                     Monumentet in Jupille

Karel de Grote was van Duits bloed en sprak de Duitse taal. Hij beschikte over weinig boekenkennis en kon nauwelijks schrijven. Doch beheerste hij wel diverse talen waaronder het Teutonisch, Grieks en Latijn.
Als "Patricius Romanorum" was hij verplicht de Kerk van Rome te beschermen. Tijdens zijn regeringsperiode breidde het christelijk geloof uit over geheel West Europa. Het geloof verdedigde hij met het schrift en het zwaard waarbij het zwaard het meest gehanteerd werd. Hij was vrijwel altijd op oorlogspad. Slechts in twee van de 46 regeringsjaren, 790 en 807, voerde hij geen oorlog. Ten tijde van Karel beleefde het Frankische rijk een grote opleving. Talrijke bouwwerken verrezen en diverse kunstvormen floreerden. Op zijn initiatief zijn er vele kerken, paleizen en andere grote bouwwerken gebouwd waaronder de beroemde Dom van Aken. Karel woonde in "paltzen". Een paltz is een versterkte koninklijke boerderij. Ons woord "paleis" komt van het woord "paltz". Een van deze ´paltzen´ bevond zich op het Valkenhof in Nijmegen.
In 754 wordt hij door paus Stephanus II tot koning gewijd, gelijktijdig met zijn vader Pippijn en zijn broer Karloman. Bij de dood van hun vader in 768 volgen Karel en zijn broer Karloman samen hun vader op. Karloman, de jongste, krijgt het betere deel van het rijk (o.a. grote delen van Gallië, dat later Frankrijk zal gaan heten), Karel krijgt West-Gallië (Nederland, België en het westen van Duitsland). Beiden worden gezalfd op 9 oktober 768, Karel te Noyon en Karloman te Soissons.
Na de dood van zijn broer Karloman in 771 wordt Karel de enige koning der Franken (de minderjarige zonen van Karloman worden hierbij gepasseerd, die liet hij opsluiten in een klooster). Karel wordt dan opnieuw tot koning gezalfd in Corbeny. Eenmaal terug in zijn hoofdstad Aken start hij een serie van maar liefst 53 veldtochten die hij bijna allemaal zelf leidde. Deze acties waren gericht op het bekeren van de Beieren en Saksen, het beschermen van Italië tegen invallen van de Saracenen en het verdedigen van Francië tegen de vanuit Spanje oprukkende Moren. De Saksen, aan het oostfront, waren heidenen. Ze brandden Christelijke kerken plat en plunderden regelmatig langs de grenzen. In totaal vonden er tussen 772 en 804 zo´n 18 veldslagen plaats waarbij grote wreedheden aan beide zijden niet geschuwd werden. Toen Karel de Saksen had overwonnen, kregen ze de keuze: zich bekeren of de dood. Binnen een dag werden er zo´n 4500 Saksische rebellen onthoofd.

         Tijdens een van zijn veldtochten     

Na een geslaagde veldtocht tegen zijn ex-schoonvader, Desiderius, koning der Longobarden, volgt in 774 zijn proclamatie tot koning der Longobarden. In het jaar 800 wordt hij door paus Leo III, op Kerstavond, tot keizer gekroond over het gehele Roomse Rijk. Karel was niet zo blij met deze onverwachte kroning. Hij had liever zichzelf gekroond! Nu leek het alsof de Paus machtiger was dan hij.
Omdat Karel de Grote een heel groot rijk te besturen had, moest hij maatregelen nemen om enigszins grip te houden op de rechtsgang in zijn rijk. Hij verdeelde zijn rijk in gouwen en marken en stelde daar personen aan die voor hem het gebied moesten besturen. Ze werden leenmannen genoemd en Karel de Grote was hun leenheer. Hiermee werd de basis gelegd voor het feodale stelsel dat de latere middeleeuwen zou gaan beheersen. De leenmannen waren meestal rijke edelen, graven of gravinnen of bisschoppen. Een gebied dat veroverd was of dat aan de grens van het rijk lag, werd bestuurd door een generaal. Zo´n speciale gouw werd ook wel een "Mark" genoemd. De generaal die het bestuurde werd een "markies" of "markgraaf" genoemd. Eén van de regels die Karel invoerde, had betrekking op de landbouw. Het werd het "drieslag-stelsel" genoemd. Veel boeren gebruikten ieder jaar hetzelfde stukje grond om te zaaien en te oogsten. Maar dat is niet goed voor de grond. Op den duur raakt de grond uitgeput en wordt de oogst steeds minder. Karel maakte nieuwe regels voor het gebruiken van de grond. Er werd wisselend zomergraan en wintergraan op verbouwd en eens in de drie jaar moest men de grond braak laten liggen. Het land kreeg dan een jaar rust, waardoor de opbrengst hoger werd. In 806 was Karel te oud om nog te regeren. Hij verdeelde zijn land onder zijn drie zoons: Pippijn, Karel en Lodewijk. In 810 overleed Pippijn en in 811 Karel. Nu was alleen Lodewijk (de Vrome) over. Hij werd de nieuwe koning over alle gebieden. In 813 kroont de oude Karel de Grote zijn zoon Lodewijk de Vrome tot keizer. Op 28 januari 814 stierf Karel de Grote, 72 jaar oud, in Aken. Hij werd begraven in de dom aldaar. Omdat hij de kerk met zoveel ijver verdedigde en uitbreidde werd hij door paus Paschalis III, in het jaar 1165, heilig verklaard. Klein detail hierbij is dat Paschalis III een tegenpaus was en de heiligverklaring geen geldigheid kon hebben. Toch werd de verering door de kerk toegestaan. Carolus is de patroonheilige van de stad Aken. Ook vandaag de dag geniet Karel de Grote, die door velen gezien wordt als de grondlegger van de Europese gedachte, nog steeds veel aanzien.

Ondanks alle veldtochten was hij tweemaal getrouwd en kreeg bij zijn eerste vrouw Himiltrudis drie kinderen en bij zijn tweede vrouw Hildegard maar liefst 9 kinderen!
Van deze 12 kinderen zijn er van 6 directe bloedslijnen naar Gesijna Leenders waaronder die van Lotharius I.

Eind augustus 2013 bezochten wij de Domkerk in Aken waar Karel begraven is. Tijdens de rondwandeling in de kerk, legde Pieter een roos bij zijn voorvaders reliekschrijn en daarna kregen we ook de troon van Karel te zien. De troon was van marmer en stenen van het graf van Jezus Christus volgens de gids. Onder de troon was een ruimte voor vuur om de troon warm te houden.

     

             Het graf van Karel de Grote                                        De troon van Karel de Grote

             Koningin Bertrada

De moeder van Karel de Grote, Bertrada van Laon, stamt af van "De Merovingen", een dynastie van Frankische koningen, die een regelmatig veranderend gebied in delen van het huidige Frankrijk en Duitsland regeerden van de 5e tot de 8e eeuw. Haar bijnaam, "Bertrade met de grote voet", had ze gekregen omdat haar linker voet groter was dan haar rechter voet.

               

             Clovis 466-511                                 Childerik 436-481                               Merovech 415-458

Clovis der Merovingen.

Clovis (Clodovech) wordt omstreeks 466 geboren als zoon van Childerik I en Basina van Thüringen. Hij volgt in 481, op slechts 15-jarige leeftijd, zijn vader Childric I op als koning van de Salische Franken. Zijn doel was om de Salische Franken ten noorden van de Rijn en de Ripuarische Franken tot één rijk te verenigen. Vanuit Doornik (Tournai in het zuiden van België) zet hij de opmars in. Zijn zegetocht begint in 486 met een overwinning op Syagarius, de laatste Romeinse gouverneur in het noorden van Gallië, die regeerde over het gebied tussen de Somme en de Loire. Clovis neemt de stad Soissons in, het laatste Romeinse bolwerk. Syagarius vluchtte naar de Visigoten maar hij werd uitgeleverd en vervolgens in het geheim gedood. Nu strekte het gebied van Clovis uit tot de Loire en kon hij de andere Franken zijn gezag opleggen.

Childerik der Merovingen.

Childerik werd omstreeks 436 geboren als zoon van de legendarische Merovech, grondlegger van de Merovingische dynastie. In het jaar 456 volgt hij op 20-jarige leeftijd zijn vader op als koning van de Salische Franken in Noord Gallië (Wallonië, Noord Frankrijk). In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, waren de Merovingers geen onontwikkelde barbaren. Ze waren weliswaar oorlogszuchtig en gingen bloedvergieten niet uit de weg, maar net als de oude Kelten hadden ze een oog voor schoonheid. De vondst, die bekend is komen te staan als de "schat van Doornik" bevatte dan ook veel prachtige sieraden en ornamenten

Merovech der Merovingen.

Merovech (Meroveus) werd omstreeks 415 geboren, was de zoon van Chlodion, bijgenaamd ´de langharige´. Het is daarom dat de Merovingers uit dit geslacht ook wel worden aangeduid met ´de langharige koningen´. Deze koningen werden verondersteld hun macht te ontlenen aan hun lange rode haar. Het knippen van hun haar stond gelijk aan een verlies van macht. Over Chlodion (en diens vader Pharamond), hebben wij helaas geen zekere inlichtingen. De geboorte van Merovech is door mythen omgeven. Volgens de legende, toen zijn moeder zwanger van hem was, ging ze zwemmen in de oceaan. Eenmaal in het water, werd ze verleid door een onbekend zeemonster, "bestea Neptuni Quinotauri similis".
Toen Merovech geboren werd, stroomden er twee soorten bloed door zijn anderen: dat van de Frankische koningen en dat van een zeemonster. De uitdrukking "blauw bloed in de aderen hebben" is hiervan afgeleid (zeedieren zoals bijvoorbeeld kreeft en inktvis hebben blauw bloed).

In 448 werd Merovech uitgeroepen tot koning, hij werd hiermee de eerste koning uit het geslacht van de Merovingers. Merovech is vooral bekend geworden door zijn strijd tegen de Hunnen. Hij hielp in 451 de Romeinse legeraanvoerders Aetius en Theodorik, koning van de Gothen, om de opmars van Attila de Hun te stoppen. Merovech viel de Hunnen aan, ergens tussen Châlons sur Marne en Méry sur Seine (nabij Troyes). Na een verschrikkelijke veldslag werden de Hunnen teruggedreven.

Tot zover onze voorouders in Frankrijk

Voor de voorouders in Duitsland, ga naar de Duitse voorouders van de familie van den Berg.

Voor de voorouders in Engeland en Schotland, ga naar de Schotse en Engelse voorouders van de familie van den Berg.

Voor de voorouders in Rusland, ga naar de Russische voorouders van de familie van den Berg.

en mis vooral niet de Scandinavische voorouders van de familie van den Berg!

Terug naar de voorouders van Gesijna Leenders. of naar de hoofpagina van de familie van den Berg.

Mocht iemand meer weten, houden wij ons natuurlijk graag aanbevolen. U kunt ons bericht doen via e-mail.